اب جاي نفت را مي گيرد

آب جای نفت را می گیرد

قرن آینده قرن جنگ بر سر آب خواهد بود، این جمله ای است که اکثریت سیاستمداران دهه های گذشته مدام در ذهن خود تکرار می کردند و آن را بر سر میزمذاکره با سایر کشورها و به خصوص در گفت و گو با کشورهای همسایه خود مد نظر قرار می دادند.آنها معتقد بودند که اگر قرن بیستم قرن جنگ بر ذخایر استراتژیک نفت بود، بی شک قرن بیست و یکم قرن جنگ جنگ بر سرآب خواهد بود. این عقیده چنان در میان دیپلمات های جهان رسوخ کرده بود که حتی دانش آموزان نیز آن را آموخته بودند.دیپلمات ها در این باره همواره از اشغال بلندی های جولان سوریه بوسیله ارسائیل به عنوان مثال این موضوع یاد می کردند و حتی پا از این فراتر گذاشته و گاهی خاورمیانه را مرکز ثقل این تحولات بر می شمردند.اما پس از گذشت شاید دو دهه از آن زمان و سپری شدن جشن شب ژانویه سال ۲۰۰۰ و فرارسیدن قرن بیست و یکم، گویی این جمله دیگر بیشتر طرفداران خود را در میان سیاستمدارن از دست داده است به طوری که هم اکنون بیشتر کشورهای خاورمیانه در تلاش برای برقراری ارتباط های نزدیک باهمسایگان خود از به واسطه مرزهای آبی خود هستند.
با آگاهی از اینکه در دنیا ۲۶۳ آبراهه مشترک بین دو یا چند کشور وجود دارد بی شک لزوم برقراری چنین ارتباط هایی بیشتر مشخص می شود .به هر حال هر چند کشورها با هم در این موارد اختلاف داشته باشند به طور قطع هیچ وقت نمی توانند برای همیشه نیروی خود را صرف جنگ و تشدید اختلاف ها ساند.
به همین علت نیز است که آب های مرزی و وجود مرزهای اقلیمی مشترک در دنیا از موضوعات جدی محسوب می-شود و با توجه به محدودیت منابع آب در خاورمیانه این موضوع از مقوله -های اثرگذار در همه زمینه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است.آبراهه های مشترک حدود ۶۰ درصد از جریان رودخانه -های دنیا را در خود جای داده است و ۴۰ درصد جمعیت کره زمین در مناطقی زندگی می-کنند که به این آبراهه ها و رودخانه های مشترک وابسته است. در این میان ایران نیز حدود ۱۵ مرز مشترک آبی دارد این مرزها سالانه حدود ده میلیارد مترمکعب آب را به ایران وارد و هشت میلیارد مترمکعب آب را نیز خارج می کنند.